Ο Σοφοκλής Μουρτζόπουλος γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1941… εκείνο τον δύσκολο χειμώνα της γερμανικής κατοχής. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς μόλις 8 μηνών έμεινε ορφανός από πατέρα. Μεγάλωσε με την αγάπη, τη φροντίδα και την αμέριστη συμπαράσταση της μητέρας του και των τριών μεγαλύτερων αδελφών του.
Τις βασικές του σπουδές τελείωσε στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου, του οποίου τα 100χρονα είχε την χαρά και την τιμή να τα γιορτάσει το 2013 συμμετέχοντας ενεργά στις εκδηλώσεις του σχολείου. Αποφοίτησε από το 2ο Γυμνάσιο Βόλου.
Μεγαλώνοντας σε μία ευσεβή και χριστιανική οικογένεια, παρακολουθούσε από μικρό παιδί το κατηχητικό σχολείο του Αγίου Κωνσταντίνου, αφού εκεί ήταν η πρώτη του γειτονιά. Αργότερα, παρακολούθησε το κατηχητικό στο Ναό της Αναλήψεως με τον αείμνηστο Θεολόγο Βασίλειο Κοτσιμανίδη. Μάλιστα, κατά τα έτη 1957-1968, έγινε και ο ίδιος κατηχητής, στηρίζοντας το νεανικό έργο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου.
Την περίοδο των γυμνασιακών του χρόνων έζησε τους σεισμούς του 1955 τότε που ο Βόλος υπέστη μεγάλο πλήγμα. Όπως ο ίδιος αναφέρει, «εκείνη την εποχή η κάθε σκέψη για σπουδές ήταν πολυτέλεια. Οι δυσκολίες σε ανάγκαζαν να είσαι βιοπαλαιστής και τίποτε άλλο, με όλη τη σημασία της λέξης». Του δόθηκε η ευκαιρία όμως όταν τελείωνε το Δημοτικό Σχολείο να γνωρίσει στον Άγιο Νικόλαο τον αείμνηστο δάσκαλο Μανώλη Χατζημάρκο. Έτσι, γράφτηκε στη Σχολή της Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και παρακολούθησε μαθήματα από τον π. Αναστάσιο Πριάγγελο, τον Κυριάκο Αργυρόπουλο και τον ίδιο τον Μανώλη Χατζημάρκο, για τον οποίο έτρεφε πάντοτε μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό.
Σταμάτησε για λίγο τις μουσικές του σπουδές, όμως δεν έχασε την επαφή με το δάσκαλό του, καθώς εκκλησιάζονταν και ισοκρατούσε με άλλους χορωδούς στον Άγιο Νικόλαο και σε άλλα αναλογία του Βόλου. Επίσης, έπαιρνε μέρος σε εκδηλώσεις με ιεροψαλτικό χαρακτήρα. Ολοκληρώνοντας τη στρατιωτική του θητεία, εργάστηκε στο Περιφερειακό Εργαστήριο Δημοσίων Έργων, καθώς και στην εφημερίδα Ταχυδρόμος ως δημοσιογράφος.
Συνεχίζοντας τις μουσικές του σπουδές, πήρε το πτυχίο Βυζαντινής Μουσικής από το Ελληνικό Ωδείο το 1971 και το δίπλωμα το1976. Με επιθυμία και πρόταση του δασκάλου του, δίδαξε Βυζαντινή Μουσική στη Σχολή της Μητροπόλεως Δημητριάδος τα έτη 1971 με 1976. Διετέλεσε χορωδός σε πολλές εμφανίσεις της χορωδίας του Συνδέσμου Ιεροψαλτών της Ιεράς Μητροπόλεως. Διορίστηκε στο δημόσιο ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, αρχικά στη Λάρισα και στη συνέχεια στο Βόλο, στο 5ο και 6ο Γυμνάσιο απ΄ όπου και συνταξιοδοτήθηκε.
Ιεροψαλτική θέση κατέλαβε ήδη από το 1964, με παρότρυνση του τότε προϊσταμένου του Ιερού Ναού Αγίου Αποστόλου του Νέου στο Βόλο, π. Δαμασκηνού Καζανάκη. Ανέλαβε το ψαλτήρι του παρεκκλησίου και με μεγάλο μεράκι και ζήλο υπηρέτησε εκεί ως το 1977, αφήνοντας άριστες αναμνήσεις. Τα έτη 1977 με 1979 συνόδευε ως ιεροψάλτης τον ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Μεταξογένη σε ένα πρόγραμμα εσωτερικής ιεραποστολής. Τον Οκτώβριο του 1979 ανέλαβε το δεξιό ψαλτήρι του ιδρυματικού Ναού Αγίου Παντελεήμονα Βόλου, όπου υπηρέτησε με σεμνότητα και ιεροπρέπεια μέχρι και 40 περίπου ημέρες πριν την εκδημία του στις 8 Αυγούστου του 2019.
Όπως γράφει ο π. Κωνσταντίνος Κωστίμπας, προιστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονα, «η ευλάβειά του και η πίστη του στον Θεό ήταν πάγια γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Η αγάπη του ήταν πηγαία, ειλικρινής και αγνή. Δεν απέκτησε δική του οικογένεια, αλλά κατάφερε να νιώθει όλο τον κόσμο ως δική του οικογένεια. Άνθρωπος ευλογημένος, ευγενικός, απλός, φιλάνθρωπος και ελεήμων».